#45     


Highway to heaven
Yolanda Castaño


I

Na autoestrada quedan marcas de curvas imposibles,
liñas vacilantes que acaban directas contra a mediana.

Cómo quedaría a miña beleza de espiga
tronzada e sangrante contra o cristal do parabrisas,
e cál sería o estado exacto dos meus peitos
que xa non caerían
nunca máis?


[En la autopista quedan marcas de curvas imposibles,/ lineas vacilantes que acaban directas contra la mediana.// Cómo quedaría mi belleza de espiga/ tronzada y sangrante contra el cristal del parabrisas,/ y cuál sería el estado exacto de mis pechos/ que ya no caerían/ nunca más?]



II

Cápsula de só.

Entre isto e nada un minúsculo movemento.
Un descoido, unha parva regandixa de azar e o
sonrosado peso dos meus
ósos contra a
cuneta.

Unha volvoreta de frío atravesa o paso,
os meus ollos quedan prendidos do seu salto e
teño sorte.

Un dous, un dous, un
dous.


[Cápsula de solamente.// Entre esto/ y nada/ un minúsculo movimiento./ Un descuido, una tonta rendija de azar y el/ sonrosado peso de mis/ huesos contra la/ cuneta.// Una mariposa de frío atraviesa el paso,/ mis ojos quedan prendidos de su salto y/ tengo suerte.// Un dos, un dos, un/ dos.]



III

Se neste preciso intre
cruzase polo meu carril o máis ínfimo malfado
e a miña moza fortuna saltase polos aires,
ninguén vería nada de
turbio ou sospeitoso
na rutilante beleza
do meu cadaver sobre o arcén.


[Si en este preciso instante/ cruzase por mi carril la más ínfima desventura/ y mi joven fortuna saltase por los aires,/ nadie vería nada de/ turbio o sospechoso/ en la rutilante belleza/ de mi cadáver sobre el arcén.]



IV

A autoestrada de noite parece un videoxogo.
O negror máis opaco non me trabuca.

Coma unha intermitencia,
a miña xuventude unha liña de cocaína que ás veces
se torce.

Detrás da miña órbita excítanse os volantes.

E acelero tan rápido
como a este verso se lle vai a vida.


[La autopista de noche parece un videojuego./ El negror más opaco no me confunde.// Como una intermitencia,/ mi juventud una linea de cocaína que a veces/ se tuerce.// Detrás de mi órbita se excitan los volantes.// Y acelero tan rápido/ como a este verso se le va la vida.]



Yolanda Castaño
Santiago de Compostela. Galicia, España. 1977.
Obra publicada:
"Elevar as pálpebras", Espiral Maior, 1995. Premio Fermín Bouza Brey (publicado con sólo 17 años).
"Delicia", Espiral Maior, 1998 (2ª ed. en el 2006, en la colección Poeta en Compostela del Grupo Correo Gallego)
"Vivimos no ciclo das Erofanías", Espiral Maior, 1998. Premio Johán Carballeira y Premio de la Crítica Española
"Vivimos en el ciclo de las Erofanías", Huerga & Fierro, 2000. (edición bilingüe)
"Edénica", Espiral Maior, 2000. (antología personal + CD en el que la autora canta versiones musicadas de sus poemas)
"O libro da egoísta", Galaxia, 2003, (2ª edición: 2004)
"Libro de la egoísta", Visor, 2006


Nov
2007